კოწახური ერთ-ერთი გამორჩეული და მრავალმხრივი ბუჩქია, რომელიც ქართულ ბუნებაში უხვად გვხვდება. ეს 1,5–3 მეტრამდე სიმაღლის, ეკლიანი მცენარე არა მხოლოდ დეკორატიულია, არამედ საუკუნეების განმავლობაში ხალხური მედიცინისა და კულინარიის მნიშვნელოვანი ნაწილი იყო.
მისი ოქროსფერი ყვავილები მაის–ივნისში იშლება, ხოლო წითელი, მჟავე კენკრა აგვისტოდან იწყებს დამწიფებას და ხშირად შუა ზამთრამდე ბუჩქზე რჩება. კოწახური ბუნებრივი ეკოსისტემის აქტიური მონაწილეა — შესანიშნავი თაფლოვანი მცენარეა და გამორჩეულად გამძლეა როგორც ყინვების, ისე გვალვის მიმართ.
იგი კარგად ხარობს ღარიბ, მშრალ ნიადაგებზეც, თუმცა განსაკუთრებით ძლიერად ვითარდება ნოყიერ, კირნარ მიწაზე და მზიან გარემოში.
მისი ნაყოფი შეიცავს შაქრებსა და ვაშლის მჟავას, რაც მას გამაგრილებელ და სასიამოვნო გემოს აძლევს. სწორედ ამიტომ კოწახურისგან ამზადებენ მურაბებს, ლიქიორებს, სასმელებს და აქტიურად იყენებენ ხორციანი კერძების — კუპატის, ხინკლისა და ქაბაბის შესაკაზმად. კოწახური ცნობილია სამკურნალო თვისებებითაც.
ფოთლები მდიდარია ვიტამინ C-ითა და E-ით, ხოლო ფესვებსა და ქერქში არსებული ალკალოიდი ბერბერინი ნაღვლის დენის გამაძლიერებელ, სისხლდენის შემაჩერებელ და ანთების საწინააღმდეგო მოქმედებას ავლენს.
ხალხურ მედიცინაში კოწახური გამოიყენებოდა ღვიძლის, ნაღვლის ბუშტის, კუჭის სპაზმებისა და სიცხის დროს.
ეს ბუჩქი ბუნების ერთგვარი „ცოცხალი აფთიაქია“ — სილამაზის, გემოსა და სამკურნალო ძალის უნიკალური შერწყმა.
რა კულტურული, ეკონომიკური და ეკოლოგიური მნიშვნელობა აქვს ველურ მცენარეებს? – გზამკვლევი მოკლედ 👇
