ლოკოკინის ფერმა შესაძლებელია გახდეს ერთ-ერთი ყველაზე მომგებიანი და თანამედროვე მიმართულება ქართულ სოფლის მეურნეობაში. წარმატების გასაღები არის სწორი დაგეგმვა და ტექნოლოგიის დაცვა ოთხ ეტაპზე. პირველ ეტაპზე აირჩევა ნეიტრალური pH-ის მქონე ნიადაგი (6,5–7,5), მზადდება საკვები ბაზა – სამყურა, პერკო და სხვა ნაირბალახები, სექციები იფარგლება ანტისეპტიკური ბადეებით და ეწყობა სარწყავი სისტემა, რომ ზაფხულში ნიადაგი ყოველდღე დაინამოს. მეორე ეტაპზე ინკუბატორში იწყება მაქსიმას (Helix aspersa Maxima) და მიულერის (Helix aspersa Muller) ლოკოკინების შეწყვილება. სტაბილურ ტემპერატურაზე ისინი დებენ ქვირითს, საიდანაც 10 დღეში იჩეკება ლიფსიტები. 10–14 დღე ისინი იზრდებიან კონტროლირებად გარემოში, სანამ ღია არეალში გადავლენ. მესამე ეტაპზე ლიფსიტები გადაჰყავთ ნიადაგზე, ხის ფარების ქვეშ, სადაც იკვებებიან ნაირბალახებით, შემდეგ – დაბალანსებული გრანულირებული საკვებით და გახეხილი სტაფილოთი. დაახლოებით 4 თვეში მიულერის ლოკოკინა აღწევს 12 გრამამდე, მაქსიმა კი 16 გრამამდე ცოცხალ მასას. ამ პერიოდში მნიშვნელოვანია ნიადაგის ტენიანობის, ტემპერატურისა და ჰიგიენური პირობების მუდმივი კონტროლი, რათა შემცირდეს დაავადებებისა და დანაკარგების რისკი და გაიზარდოს თითოეული ინდივიდის მოსავლიანობა. მეოთხე ეტაპი მოსავლის აღებაა: მიულერი იკრიფება წელიწადში ორჯერ, მაქსიმა – ერთხელ. ლოკოკინები ინახება 5°C ტემპერატურაზე 6 თვემდე, ხოლო 1 ჰა სწორად მოვლილი ფერმიდან საშუალოდ 20 ტონა პროდუქტის მიღებაა შესაძლებელი. პირველ წელს მოგება შეიძლება იყოს 40%-მდე, შემდეგ წლებში კი სწორი მართვის, ბაზრის კვლევისა და ხარისხიანი პროდუქტის შეთავაზების პირობებში 100%-მდეც მოიმატოს. საქართველოს მრავალფეროვანი კლიმატი და ნიადაგი ლოკოკინის მოშენებას განსაკუთრებით საინტერესოს ხდის ახალგაზრდებისთვის, რომლებიც სოფელში თანამედროვე, სტაბილურ და შემოსავლიან ბიზნესს ეძებენ.
