საქართველო მდიდარია უნიკალური აბორიგენული ცხოველთა ჯიშებით, რომლებიც საუკუნეების განმავლობაში ჩამოყალიბდა ბუნებრივი გადარჩევითა და ხალხური სელექციით. ესაა გამძლე, მკაცრ კლიმატსა და რთულ გარემოსთან შეგუებული ჯიშები, რომლებიც დღესაც ჩვენი კულტურული და ბიოლოგიური მემკვიდრეობის ნაწილია.
ქართულ ნაგაზს განსაკუთრებული ისტორია აქვს — ძველი ქართველური ტომების მიერ შექმნილ ჯიშს გერმანელი ზოოლოგი მიულერი მეცხრამეტე საუკუნეში აღწერდა როგორც ძალითა და მასიურობით შთამბეჭდავ ძაღლს. რუსულმა კინოლოგიამ ამ ჯიშის „კავკასიურ ოვჩარკად“ დამკვიდრება სცადა, თუმცა, ქართული ნაგაზი მაინც რჩება დამოუკიდებელ, უძველეს ქართულ ჯიშად. მისი სხვადასხვა ტიპი – გერგეთული, ყაზბეგური, გერბენული, ახალციხური – დღესაც ვიზუალური და ფუნქციური მრავალფეროვნებით გამოირჩევა.
ქართული მთის ძაღლი უფრო მსუბუქი, სწრაფი და მოკლებეწვიანია. მიუხედავად პოპულარობისა, ჯიში ჯერ არ არის აღიარებული საერთაშორისო ფედერაციის მიერ, რის გამოც საერთაშორისო გამოფენებზე მისი შეფასება რთულია.
განსაკუთრებულად ფასდებულია ერთადერთი ქართული სანადირო ძაღლი — მეკვერნე, იგივე, ჩაქირა, იგივე მყეფარა. დასავლეთ საქართველოში შექმნილი ეს ჯიში გამოირჩევა შეუპოვრობით, ზეგრძნობითი ყნოსვით, სისწრაფით და ნადირობის განსაკუთრებული აზარტით. სამწუხაროდ, ხალასჯიშიანი მეკვერნე თითქმის გადაშენების პირასაა და სჭირდება პოპულარიზაცია, სელექცია და დაცვა.
ჩვენი აბორიგენული ძაღლები საქართველოს ბუნების, კულტურისა და სულიერი ტრადიციების ცოცხალი სიმბოლოებია. მათი შენარჩუნება ეროვნული პასუხისმგებლობაა.
რა რისკია, რომ დღემდე ძაღლის არცერთი ქართული ენდემური ჯიში დარეგისტრირებული არ არის. კინოლოგების მოსაზრებები “აგრო სიახლეებში”👇
სრულად გადაცემა ნახეთ აქ👇
მსგავსი თემები:👇
